I am a rescue dog named " Cody"

เย็็นวันอังคารที่ 13 ที่ริมป่าข้างทางอันกว้างใหญ่ ฝนก็ทำท่าจะตกด้วยวันนั้น ผมทั้งหิว อ้างว้างและกลัว อยู่ๆผมเห็นรถกระบะสีขาวขับมาแล้วหยุดจอด ผมเห็นสายตาของชายคนขับรถจ้องผมอยู่ แล้วก็ผิวปากเรียกผมให้เข้าไปหา ผมกล้าๆกลัวๆ ชายคนนั้นเลยก้าวลงจากรถมาหาผมเอง แล้วอุ้มผมนำไปวางแหมะอยู่บนหลังรถกระบะของเขา ระหว่างทางบนกระบะรถผมมองเห็นแต่ต้นไม้สูงๆริมทางกับฟ้าที่มืดครึ้ม สักพักใหญ่รถก็มาจอดที่บ้านหลังเล็กๆ สนามสีเขียวกว้างๆ ชายคนขับรถเปิดประตูก้าวลงจากรถแล้วอุ้มผมส่งให้กับผู้หญิงร่างเล็กๆที่ยืนอยู่ที่ประตูหน้าบ้าน  เธอพาผมเข้าไปในห้องสี่เหลี่ยมแล้วก็วางผมลงในสระว่ายน้ำยาวๆสีขาว แต่ผมสงสัยจังทำไมน้ำในสระมันแห้ง แล้วอยู่ๆผมก็รู้สึกว่าเหมือนฝนตกอยู่บนตัวผม ผมร้องโวยวายไม่หยุด ผมได้ยินเธอพูดเบาๆว่าจะอาบน้ำให้ เสียงเธออบอุ่นจัง ทำให้ผมรู้สึกดี และแล้ว

อยู่ๆเสียงอันอบอุ่นก็เปลี่ยนเป็นเสียงสำเนียงที่แปร่งๆทำเอาผมตกใจว่า "หมาน้อยมีหมัดด้วย" แล้วเธอก็บรรเลงอาบน้ำให้ผม..วัน ทู ทรี โอวว ตั้งสามครั้งเชียวล่ะ โชคดีที่เป็นน้ำอุ่น ผมเลยไม่ค่อยรู้สึกหนาวเท่าไหร่ เธอนำผ้าผืนใหญ่มาเช็ดตัวผมแล้วจู่ๆลมอุ่นๆก็พัดมาที่ตัวผมอย่างแรง เสียงดังสนั่น จะใช่เฮอริเคนหรือป่าวนะ หรือว่าทอร์เนโดกันแน่..ผมเลยพยายามดิ้นเอาตัวรอด  แต่เธอแข็งแรงกว่าาาาา เธอบอกผมให้อยู่นิ่งๆจะเป่าให้ขนแห้งแล้วจะได้หล่อๆ ผมเลยโล่งใจที่ไม่ใช่พายุ ก็เลยปล่อยให้เธอวุ่นวายอยู่กับการเป่าขนบนตัวผม แต่ผมเองก็ยังบ่นพึมพำไปตามเรื่อง จนในที่สุดเธอพาผมออกจากห้องสี่เหลี่ยมนั้น เดินตรงไปที่ชายคนขับรถ แล้ววางผมลงยืนกับพื้น ผมได้ยินชายคนนั้นชมผมว่าขนเป็นเงาสวย ผมเลยเดินเชิดคอให้ดูว่าการเดินของผมก็ไม่เบานะ ผมเป็นหมาลักษณะดี เลี้ยงผมไว้เถอะ ตั้งแต่วันนั้นมา ผมเลยได้อยู่กับชาย หญิงคู่นี้ ผมรู้สึกปลอดภัย และอิ่มท้อง ได้วิ่งเล่น เกลือกลิ้งบนสนามหญ้านุ่มๆ ผมมีความสุขจัง แต่ก็มีอยู่อย่างนึงที่ผมต้องพยายามทำให้สำเร็จ คือทำตัวเป็นมิตรกับหมายักษ์อีกสองตัว เพราะรู้สึกว่าสองตัวนั้นกลัวผมเหลือเกินทั้งๆที่ผมตัวนิดเดียว กลัวถึงขนาดสละที่นอนให้ผม ไม่ยอมขึ้นมานอนด้วยกันกับผม ผมเลยได้ที่นอนใหญ่ๆสองชิ้น แต่พอผมนอนนานๆคนเดียว ช่วงดึกๆ ผมก็กลัว ผมเลยเคาะประตูเรียกผู้หญิงคนนั้นมาเปิดประตู อนุญาติให้ผมเข้าไปนอนใกล้ๆด้วย เธอใจดีอนุญาติให้ผมนอนบนพรม แล้วเธอก็อยู่เป็นเพื่อนผมแป๊บนึง แล้วก็พาผมไปนอนที่เดิม  ผมโชคดีที่เหตุการณ์วันนั้นเกิดขึ้น ทำให้ผมรอดจากการอดอาหาร และเสี่ยงกับถูกรถทับ หวังว่าชีวิตของผมคงจะอบอุ่นและมีความสุขแบบนี้ไปเรื่อยๆ นานๆ 

นี่แหละครับคือเรื่องราวของผม ลิตเติ้ลโคดี้

ผมดมดอกไม้ทุกดอกเลยคับ

เฮ้อ เดินตามไม่ทัน

รอด้วยยยย

ถ่ายรูปผมจังเลย...

เฮ้ออ..เซ็ง

ขนาดหลับยังจะถ่ายอีก